Charakter pracy zespołów snajperskich w wojskach specjalnych jest wyjątkowo złożony. Niezwykle inteligentni, charakteryzujący się doskonałymi i nieprzeciętnymi umiejętnościami oraz oryginalnością w działaniu snajperzy wojsk specjalnych są znacznie efektywniejsi niż potencjalnie wykorzystywane inne aktywa.
Aby osiągnąć najwyższą efektywność, oficerowie zajmujący się działaniami snajperskimi oraz oficerowie operacyjni muszą mieć więcej niż podstawową wiedzę na temat tego trudnego rzemiosła. Muszą oni zrozumieć jaki potencjał oraz jakie ograniczenia posiadają snajperzy. Jednakże samo strzelanie jest indywidualnym kunsztem i umiejętnością każdego snajpera, które zależy tylko i wyłącznie od niego samego. Na pewno staranne planowanie będzie wielkim wyzwaniem, a sami snajperzy odpowiednio wyszkoleni i wykorzystani podczas działań mogą być jednym z najbardziej wszechstronnych systemów podczas wielu operacji wojsk specjalnych.
Zastosowanie metod przechwytywania celów
Oficer zajmujący się organizacją pracy snajperów w danym oddziale jest zobowiązanym stosować metody przechwytywania celów w taki sposób, aby przyniosły one zamierzone efekty. Praca zespołów snajperskich w wojskach specjalnych będzie się zwykle mieściła w poniżej przedstawionych kategoriach.
Rozpoznanie
Sztuka snajperska jest realizowana przy pomocy wielu warunków takich jak między innymi: sposoby skrytego poruszania się, przenikanie, umiejętność korzystania z optyki o dużym zasięgu oraz wykonywanie zadań w warunkach ograniczonej widoczności, a te warunki są ściśle związane z zadaniami z zakresu rozpoznania.
Techniki jakich używają snajperzy podczas swoich działań są bardzo podobne do tych, które wykorzystują zwiadowcy podczas prowadzenia rozpoznania, różnią się one tylko końcowymi rezultatami. Ponadto, zbieranie informacji z rozpoznania osobowego jest funkcją drugorzędną co do samego snajperstwa.
Polecamy temat: Zostań prenumeratorem SOF MAG >>
Oficerowie operacyjni planujący działania nie powinni wykorzystywać zespołów snajperskich do zadań z zakresu rozpoznania osobowego, natomiast powinni korzystać jeśli to możliwe z informacji z takiego rozpoznania. Natomiast połączenie obu tych funkcji będzie analogiczne do wykorzystania snajpera jako „strażnika dalekiego zasięgu”, który może dostarczać istotnych informacji i w razie potrzeby może być wystawiany na newralgicznych kierunkach.
Cały artykuł autorstwa Rafała Kowalskiego będziecie mogli przeczytać w czasopiśmie SOF MAG 1/2025, który niebawem trafi do sprzedaży i będzie także dostępny w niepełnej wersji jako e-book na naszej stronie.
Czasopismo będzie można zakupić wysyłkowo lub w prenumeracie poprzez nasz sklep internetowy.
